Układy będące zawiesiną bardzo drobnych cząstek ciał stałych lub cieczy w gazie – określamy zwykle mianem aerosoli. Przykładem aerosolu może być dym, pył lub mgła. W układzie takim rozproszone cząstki podlegają nieustannym ruchom, łączą się z sobą zwiększając z biegiem czasu swe rozmiary, przy czym największe z nich opadają pod działaniem sił ciężkości. W przypadku dużego rozdrobnienia proces ten, zwany koagulacją, przebiega bardzo wolno, stąd też aerosol posiadać może znaczną trwałość.
Problem przyspieszenia koagulacji, a także osadzania rozproszonych w gazie cząstek wysuwa się często w wielu gałęziach techniki. Może on być związany z określonym cyklem produkcyjnym, koniecznością oczyszczania powietrza atmosfery lub usuwania mgły. Nic więc dziwnego, że już od dawna był on przedmiotem badań wielu uczonych: opracowano szereg metod i urządzeń służących celowi oczyszczania, niemniej jednak nie został on do dnia dzisiejszego rozwiązany w sposób zadowalający. Stosowane bowiem instalacje albo nie dają wymaganych rezultatów, albo też są zbyt kosztowne i kłopotliwe w eksploatacji.
W ciągu ostatniego dwudziestolecia w dziedzinie tej osiągnięto znaczny postęp dzięki zastosowaniu fal ultradźwiękowych. Okazało się bowiem, że fale takie o określonej częstości i natężeniu powodować mogą intensywną koagulację rozproszonych w gazie cząstek, doprowadzając do szybkiego ich osadzania.
Leave a reply