FIZYKOCHEMICZNE EFEKTY WYSOKICH CIŚNIEŃ

Przed omówieniem fizykochemicznych efektów wysokich ciśnień celowe jest przypomnienie w kilku słowach ostatnich poglądów na budowę materii. Zgodnie z molekularno-kinetyczną teorią, gazy składają się z bardzo małych drobin ożywionych nieustannym bezładnym ruchem, tym intensywniejszym im wyższa jest temperatura.

Teoria zakłada, że w przypadku gazów doskonałych drobiny gazu można uważać za sprężyste kulki zderzające się ze sobą i uderzające o ścianki naczynia. Ciśnienie wywierane przez gaz na ścianki naczynia tłumaczy się właśnie nieustannym bombardowaniem ścianek naczynia przez drobiny gazu.

Między drobinami działają siły międzydrobinowe (przyciągające i odpychające) zależne od wzajemnej ich odległości. Poszczególne drobiny składają się z atomów, które zgodnie z poglądami o jądrowym modelu atomu składają się z dodatnio naładowanego jądra i otaczającej go powłoki, zbudowanej z ujemnie naładowanych elektronów wirujących dookoła jądra.

W ciałach stałych drobiny i atomy są uporządkowane, zajmują zupełnie określone położenia równowagi tworząc przestrzenne siatki krystaliczne. Dookoła tych położeń równowagi atomy i drobiny wykonują drgania, tym silniejsze im wyższa jest temperatura.

Działające między atomami i drobinami siły, tak zwane siły spójności, decydują w głównej mierze o twardości, wytrzymałości i innych własnościach kryształu i ciała stałego. Każde ciało stałe ma charakterystyczną dla siebie postać krystaliczną, uwarunkowaną jego składem chemicznym. W pewnych warunkach ta sama substancja może występować w dwóch lub więcej postaciach krystalicznych, co nazywamy ogólnie polimorfizmem.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>