GÓRNE WARSTWY ATMOSFERY

Śledzenie ruchów satelitów pozwala kontrolować dokładnie zmiany ich orbit. Zmiany te w przypadku satelitów niskopułapowych są wynikiem przede wszystkim oporu ośrodka, jaki reprezentują górne rozrzedzone warstwy atmosfery. Stąd można wyciągnąć pewne wnioski o gęstości osłony «gazowej Ziemi na różnych wysokościach, poprzez które prowadzą trasy satelitów. Analiza zmian orbit satelitarnych wykazała, że atmosfera ziemska jest w górnych warstwach znacznie gęstsza, niż dotychczas przypuszczano. Rakiety wysokościowe, za pomocą których dotychczas badano górną atmosferę, sięgały zaledwie do wysokości 500 km. Rejony jeszcze wyższe nie były dostępne dla bezpośrednich badań. Sztuczne satelity nie tylko sięgają kresów atmosfery, ale nużają się głęboko w przestrzeń pozaziemską.

W związku z wynikami badań przeprowadzonych za pośrednictwem sztucznych satelitów stworzono pojęcie egzosfery. Tak nazwano kresy atmosfery zaczynające się na wysokości około 1000 km, a sięgające do wysokości 2000 km. Cząsteczki gazowe egzosfery nie biorą już udziału w ruchu wirowym Ziemi, jak reszta atmosfery, lecz okrążają nasz glob szybko po indywidualnych orbitach eliptycznych w charakterze miniaturowych naturalnych satelitów. Okresy ich obiegu – zależnie od średniej wysokości orbity – wynoszą od 1,7 do 2,1 godz, a odpowiednie średnie prędkości orbitalne wahają się od 7,4 do 6,9 km/sek.

Co do budowy chemicznej atmosfery ziemskiej, to mieszanina gazów zwana powietrzem sięga w przybliżeniu do wysokości 100 km nad powierzchnię Ziemi. Wyżej – przypuszcza się – zanika stopniowo tlen, potem azot, a na ich miejsce pojawia się wodór.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>