Likwidacja następujących zwałów położonych przy hutach

1 sierpnia 2015 Posted in Technika No comments

Niemniej jednak opierając się na dotychczasowych doświadczeniach przyjąć można orientacyjnie, iż w przeciętnych zwałach liczyć się można z następującym urobkiem wyrażanym w % w odniesieniu do ogólnej masy zwału: uzysk żelaza Fe w ilości 3-5

Po przerobieniu zwałów i odseparowaniu asortymentów przydatnych dla celów budowlanych, pozostaje zatem około 60-75% materiału zwałowego nieprzydatnego do innych celów technicznych prócz użycia go do zasypywania wyrobisk kopalni odkrywkowych, dołów, nierówności terenowych itp. Ten niekorzystny bilans materiałowy występujący przy likwidacji zwałów żużlowych jest tym bardziej problemem bardzo poważnym, że po odspojeniu zleżałego i silnie zbitego materiału zwałowego, narastają zwały bardzo poważnie na skutek spulchnienia materiału.

Wynika z tego, że likwidacja zwałów żużlowych jest, praktycznie biorąc, jedynie wówczas możliwa do przeprowadzenia, gdy zaistnieje rozsądna możliwość przerzutu nieużytecznych zwałowych mas odpadowych do prac niwelacyjno-teren owych.

Poważny wpływ na powzięcie decyzji i zaplanowanie likwidacji zwałów wywierają lokalne warunki wywozowe i transportowe, wymagające szczegółowego zbadania. Wobec dużej ilości osiedli położonych w sąsiedztwie hut, w wielu przypadkach nie będzie możliwe załadowywanie zwałów za pomocą bocznic i kolejek wąskotorowych. Należy wówczas znaleźć inne sposoby wywozu materiałów (ciągniki, kolejki linowe) do odpowiednich punktów załadowczych. Podkreślić należy, że wskutek celowych zarządzeń naszych władz centralnych oraz akcji publikacyjnej Polskiej Akademii Nauk (Komitetu dla spraw GOP – Komisji Zużytkowania Zwałów) daje się stwierdzić obecnie w hutnictwie poważny zwrot w kierunku podjęcia przeróbki żużla z bieżącej produkcji, jak również w kierunku likwidacji następujących zwałów położonych przy hutach:

(1) Huta Pokój nastawia się na łączną roczną eksploatację 320 tys. t. Stacja kruszarek przerobiłaby tylko żużel dołowany z bieżącej produkcji w ilości do 100 tys. t, a ze zwałów dobywano by około 220 tys. t rocznie.

(2) Huta Bobrek podejmuje rozbiórkę zwałów i odwóz urobku dla celów drogowych i nasypisk w ilości około 100 tys. t rocznie.

(3) Huta Kościuszko posiadając moc zainstalowaną do przerobu żużla skrzepowego do produkcji klinkieru metodą suchą, nastawiona jest na przeróbkę żużla z bieżącej produkcji w ilości 150-200 tys. t rocznie oraz ok. 200-250 tys. t rocznie żużla eksploatowanego ze zwałów.

(4) Huta Florian przerabia ze zwałów około 80-100 tys. t rocznie, z czego 70% przypada na tłuczeń i dla celów drogowych i kolejowych, oraz grysy dla bitumicznych nawierzchni drogowych.

(5) Huta Bieruta nastawia się na przeróbkę skrzepów żużlowych dla potrzeb przemysłu cementowego do produkcji klinkieru metodą suchą.

(6) Huta Lenina nastawiona będzie na przerób skrzepów dla cemen- townictwa w ilości 250-400 tys. t rocznie, przy równoczesnym odzysku Fe.