Kłopotliwy transport pyłów lotnych przy odpopielaniu stał się bodźcem do podjęcia prób rozwiązania tego zagadnienia już w samej komorze paleniskowej, a to przez zastosowanie nowoczesnego typu paleniska, umożliwiającego stapianie pyłów i granulowanie tej ciekłej masy drogą raptownego studzenia.
Uzyskuje się przy tym granulat jako drugi typ surowca odpadowego, charakteryzujący się drobnym zwięzłym uziarnieniem szklistym, o zabarwieniu czarnym. Myślą przewodnią do uzyskania granulatu w miejsce pyłów była, prócz innych względów natury ekonomicznej, dążność do uproszczenia możliwości załadunkowych i transportowych tego nowego typu materiału odpadowego, nadającego się między innymi na podsadzki wyrobisk górniczych.
Trzecim wreszcie typem materiału odpadowego, jaki powstaje w komorach bezrusztowych, jest tzw. wtórny żużel, powstający w następujących warunkach: część nie spalonych składników węgla podlega w wysokiej temperaturze całkowitemu stopieniu i tworzy krople, które osiadając na ścianach komory spływają i krzepną w formie nieregularnych skupisk, tworząc w ten sposób nowy typ ciężkiego żużla o strukturze drobnoziarnistej zbitej, różniący się swymi fizycznymi cechami od normalnego żużla paleniskowego.
Zainteresowanie się świata technicznego odpadami paleniskowymi, a pyłami lotnymi w szczególności, jak również i sposobami ich wykorzystania, powstało jako samoobrona przed klęską narastania zwałów i wywarło poważny wpływ na gospodarkę krajów wysoko uprzemysłowionych. Zużytkowanie pyłów lotnych do produkcji ściennych elementów budowlanych jest u nas w Polsce zagadnieniem stosunkowo nowym, z wyjątkiem wytwórni betonów komórkowych w Łaziskach.
Leave a reply