ROZDZIAŁ GAZOWYCH PRODUKTÓW PETROCHEMICZNYCH

Otrzymane wyżej opisanymi metodami gazowe węglowodory olefinowe wymagają rozdzielenia. Dla wielu syntez rozdział ten musi być dokładny. Doprowadzenie do takiego rozdziału umożliwiło dalszy szybki rozwój petrochemii w ostatnich latach. Istnieją w zasadzie trzy sposoby rozdziału: 1) destylacja, 2) absorpcja, 3) adsorpcja.

Destylacja jest procesem najczęściej stosowanym, zwłaszcza przy produkcji etylenu, który musi być oddzielony od wodoru, metanu, etanu i cięższych węglowodorów. Stosuje się tu wysokie ciśnienie, dochodzące do 40 at i schłodzenie do 90°C. Naturalnie, koszt takiej instalacji jak i koszty eksploatacji są duże.

W metodzie absorpcyjnej, której zasadę opisano przy omawianiu rozdziału gazów ziemnych, stosuje się niższe ciśnienia: 20-30 at oraz temperatury pokojowe. Metoda ta ma wiele modyfikacji, polegających m. in. na powiązaniu z metodą destylacyjną.

Trzecia metoda, najmłodsza, zwana często hipersorpcją, polega na adsorbowaniu gazu przez węgiel aktywny oraz na selektywnym wydzielaniu poszczególnych składników w desorberze. Metoda ta nie wymaga kompresorów i urządzeń do wytwarzania niskich temperatur, specjalnie nadaje się dla rozdzielenia gazów rozcieńczonych: natomiast nie można nią rozdzielić węglowodorów parafinowych i olefinowych o tej samej ilości atomów węgla, np. butanu i butylenu. Na rysunku 12 przedstawiono schemat tych trzech metod rozdziału gazów.

Tak więc po wyliczeniu tych podstawowych procesów przygotowawczych można w jednej tablicy (tabl. 3) przedstawić węglowodory, które stanowią podstawę nowoczesnego przemysłu chemicznego, opartego na surowcach ropnych i gazowych.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>