Jak to już zostało podane poprzednio, podstawą rozwoju przemysłu chemicznego, opartego na produktach naftowych, było opanowanie procesów rodziału i wydzielenia poszczególnych węglowodorów znajdujących się w ropie i gazie. Dopóki nie potrafiono wydzielać wąskich frakcji lub nawet indywidualnych węglowodorów nie mogło być mowy o szerokim wprowadzeniu węglowodorów do procesów chemicznych.
Podstawowym procesem rozdziału węglowodorów jest destylacja i rektyfikacja. Proces ten w zasadzie jest znany czytelnikowi, jedynie nowoczesne metody rozdziału wymagają krótkiego wyjaśnienia. W tych nowoczesnych rozwiązaniach spotyka się z następującymi procesami: superfrakcjonowaniem, destylacją azeotropową, destylacją ekstrakcyjną.
Superfrakcjonowanie stosuje się w procesach rozdziału mieszanin lekkich węglowodorów znajdujących się w gazolinie i benzynie. Polega ono na ponownej destylacji wąskiej frakcji, uzyskanej z destylacji pierwotnej, przy użyciu wysokich wież destylacyjnych, posiadających dużą ilość półek (30-50 szt.), które przyczyniają się do rozdziału mieszaniny.
Na rysunku 2 przedstawiono nowoczesną instalację do superfrakcjo- nowania. Destylację azeotropową i ekstrakcyjną stosuje się w przypadku rozdzielania mieszaniny składającej się na przykład z dwu węglowodo- rów różniących się temperaturą wrzenia o trzy lub mniej stopni. Oba procesy polegają na wprowadzeniu do destylacji trzeciego składnika, który powoduje zmianę prężności par i w ten sposób „rozsuwa” temperatury wrzenia mieszaniny.
Leave a reply