W ostatnich latach rozwinęły się bardzo badania nad zastosowaniem niezwykle aktywnego chemicznie pierwiastka, jakim jest fluor, który w zetknięciu z szeregiem związków organicznych powoduje ich samorzutne zapalenie się. Energicznymi utleniaczami są także związki fluoru z tlenem, które są bezpieczniejsze niż sam fluor, gdyż np. tlenek fluoru OF2 może być zmieszany z wodorem, metanem i innymi paliwami nie powodując ich samozapalenia się. Reakcje fluoru z paliwami organicznymi są tego rodzaju, jak np. z heptanem: C,H16 – 16F2 = C,F,e -4- 16HF -i- 1660 kcal (3150 kcal/kg), C7H16 -[- 22Fa = 7CF4 + 16HF + 2211 kcal.
Związki fluoru z węglem są utleniaczami dla metali, ponieważ rozerwanie wiązania C-F i utworzenie wiązania Me-F połączone jest z wydzieleniem dużych ilości energii.
Bardzo energicznym utleniaczem może być ozon, który jest związkiem nietrwałym i wybuchowym. Reakcja rozkładu: 203 = 302 + 69 kcal/mol (720 kcal/kg) połączona jest z wydzieleniem dużej ilości energii. Dalsze badania ustaliły, że ozon w stanie ciekłym lub stałym jest ciałem niezwykle wybuchowym. Dopiero późniejsze badania, po roku 1956, wykazały, że wybuchowość ozonu jest spowodowana obecnością śladów związków organicznych, które dostają się do tlenu przy jego sprężaniu w kompresorach. W kompresorach bywają ślady smarów, które następnie w procesie otrzymywania ozonu ulegają krakingowi na koks i lotne związki, przechodzące do ozonu. Jeżeli tlen przeznaczony do produkcji ozonu oczyścić bardzo starannie od związków organicznych to można otrzymać ozon w stanie ciekłym całkowicie odporny na wybuchy: wybucha dopiero w stanie wrzenia. Tablica 18 zawiera zestawienie własności większości omówionych tu paliw odrzutowych i rakietowych.
Leave a reply