Zasadniczo wyprawy do planet układu słonecznego, czy ich księżyców, nie będą wymagać o wiele większego wydatkowania paliw pędnych niż do Księżyca. Według bowiem mechaniki nieba prędkości maksymalne pojazdów startujących ku sąsiednim planetom z okolic przybieguno- wych Ziemi, a więc pozbawionych dodatkowego pchnięcia startowego spowodowanego wirowaniem globu są niewiele większe niż w przypadku Łunnika I i Pionierów IV i V. Przyczyna leży w tym, że rakieta raz rozpędzona z dostateczną maksymalną prędkością, startująca z Ziemi w odpowiednim czasie i kierunku ku jakiejś planecie, osiągnie ją ruchem bezwładnym już bez jakiegokolwiek nakładu paliwa. Przeprawa taka jednak będzie trwać nie parę dni, jak w przypadku Księżyca, lecz setki dni czy nawet całe lata, W tablicy 6 podajemy w ostatniej kolumnie czas trwania przeprawy ruchem bezwładnym w jedną stronę, według obliczeń A. Sternfelda.
Jeżeli jednak załoga będzie rozporządzać, po uzyskaniu podanej prędkości maksymalnej, pewnymi zapasami paliwa i użyje ich do uzyskania jeszcze większej prędkości, niż podaje tabela, czas przeprawy do planet będzie można znacznie skrócić. Jeżeli wyprawa taka będzie realizowana za pomocą paliwa o znacznie większym stężeniu energetycznym, aniżeli dotychczasowe, rakieta uzyska prędkość setek, czy nawet tysięcy kilometrów na sekundę, co skróci czas przeprawy do miesięcy, czy nawet tylko dni. Organizm człowieka zniesie tak znaczne prędkości ruchu bez żadnej szkody, byleby tylko użyte przyspieszenia przy uzyskaniu tych tak znacznych prędkości nie były zbyt duże. Wszak nie tak dawno przekonano się, że Słońce, a więc i Ziemia, biegnie z prędkością 250 km/sek po orbicie eliptycznej dokoła środka masy Galaktyki. Zapewne i Galaktyka, a więc i Ziemia, też nie jest nieruchoma. Prawdopodobnie, jako przynależna do lokalnej Supergalaktyki, obiega jej środek masy z prędkością wiele setek kilometrów na sekundę, ponadto – na skutek rozszerzania się Wszechświata – pędzi ona z prędkością dziesiątek tysięcy kilometrów na sekundę w odniesieniu do dalekich galaktyk. Wszystko są to jednak ruchy niemal jednostajne o bardzo nieznacznym przyspieszeniu. Organizm ludzki może znieść bez szkody przez pewien niedługi czas przyspieszenie nawet parokrotnie większe od ziemskiego.
Leave a reply