Wczesną jesienią roku 1957 zakończyliśmy ostatnie prace instalacyjne w obserwatoriach w Cha-Pa i Phu-Lien. W ich uruchomienie włożył wiele wysiłku zarówno Wietnamski Komitet MRG, jak i członkowie naszej wyprawy – pełni świeżego jeszcze zapału do pracy.
Po trudach żmudnych prac przygotowawczych odetchnęliśmy wreszcie z ulgą, mając miłe przeświadczenie o wykonaniu głównego zadania wyprawy. Oczywiście niedługo trwaliśmy w tym błędnym mniemaniu: przed nami był przecież cały ogrom pracy badawczej: obserwacji, dociekań – pracy, której rezultaty stanowiły cel naszego pobytu w tym odległym kraju.
Obserwacje sejsmologiczne zainsugerowały wydarzenie, które kazało odwrócić nasze myśli od dopiero co zakończonych prac technicznych. Otóż dnia 28.IX.1957 r. koledzy w Cha-Pa odczuli dość silne drgania i falowania gruntu, trwające kilka sekund. Natychmiast wysłano depeszę do Phu-Lien, gdzie znajdowała się nasza stacja sejsmologiczna. Tu pospiesznie wywołaliśmy papier fotograficzny z zarejestrowanymi wskazaniami sejsmografów i gorączkowo rozpoczęliśmy obliczenia przybliżonego kierunku położenia miejsca wstrząsu. Otrzymaliśmy kierunek odpowiadający położeniu Cha-Pa oraz odległość nieco większą niż odcinek Phu-Lien-Cha-Pa. Zakodowane wyniki wstępnych obliczeń przesłaliśmy via Cha-Pa do Warszawy. Tak rozpoczęła się nasza regularna praca naukowa w Wietnamie. Materiał obserwacyjny mieliśmy stale obfity i interesujący – położenie stacji Phu-Lien pozwala śledzić najbardziej aktywne sejsmicznie rejony.
Leave a reply