Zjawisko pochwytywania cząstek przez pole magnetyczne w pułapkę

Na półkuli południowej zaistnieje podobna sytuacja: cząstka, poruszająca się ciągle po linii śrubowej, przybliży się do obszaru podbiegunowego, gdzie bH = 1: tutaj odbije się i rozpocznie ruch ku strefie równikowej.

Pole magnetyczne dla cząstek naładowanych elektrycznie stanowi swojego rodzaju pułapkę, w której poruszają się one po zamkniętych torach. Zjawisko pochwytywania cząstek przez pole magnetyczne w pułapkę, odtwarzane zostało obecnie w laboratorium.

Pod wpływem pewnych czynników cząstka może wyjść z pułapki. Jednakże dotychczas nie udało się uwzględnić wszystkich możliwych czynników, wpływających na czas „życia” cząstki w takiej pułapce. Cząstki mogą podlegać zderzeniom z innymi cząstkami górnej atmosfery, wymieniając przy tym swoją energię, tak że po pewnej skończonej liczbie „odbić” w pułapce cząstka może wyjść z niej i przejść na inny tor. Znaczny wpływ na „życie” cząstki w pułapce mają zmiany czasowe pola magnetycznego, dalej obecność pól elektrycznych i innych.

Strefy o zwiększonym promieniowaniu, wykryte za pomocą sztucznych satelitów i rakiet kosmicznych, są to strumienie zjonizowanych cząstek pochwyconych przez ziemskie pole magnetyczne. Ustalono, że istnieją dwie takie strefy: wewnętrzna i zewnętrzna. W płaszczyźnie równikowej dolna granica strefy wewnętrznej znajduje się na wysokości od 500 – 1500 km ponad powierzchnię Ziemi, górna zaś na wysokości 4-9 tys. km. Według danych radzieckich i amerykańskich rakiet kosmicznych maksymalne natężenie promieniowania w zewnętrznej strefie występuje na wysokości około 20 tys. km nad powierzchnią Ziemi.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>