16 września 2015
Posted in Technika
Odstrzał nastąpił 4.X.1959 r. prawdopodobnie o godz 0 cz. uniw. Łunnik miał masę 1553 kG, z czego 435 kG przypadało na instrumentarium. Ostatni stopień rakiety po odłączeniu się biegł po tej samej orbicie. 6.X o godz 0 min 16 Łunnik oddalnie sterowany osiągnął największe zbliżenie do Księżyca: 7900 km. Zaatakował on Księżyc, jak tego wymagała technika zamierzonego lotu, ,,od przodu” (od wschodu) i od „dołu” (od południa). W tym okresie czasu została uformowana orbita Łunnika III przez szczątkową silę strzału i siły grawitacyjne: Ziemi, Księżyca i Słońca. Orbita przedstawia się w postaci silnie spłaszczo- nej elipsy, o mimośrodzie 0,816, a płaszczyźnie niemal prostopadłej do ekliptyki. Płaszczyzna orbity zachowuje na mocy bezwładności stałą orientację względem gwiazd i emancypuje się spod wpływu grawitacji Księżyca, który mija z dala Łunnika. Połowa wielkiej osi elipsy wynosi 260 tys. km, połowa osi małej 150 tys. km (rys. 16). 10.X.1959 r. Łunnik znalazł się w apogeum odległym o 480 tys. km od środka Ziemi biegnąc z prędkością 0,4 km/sek. W tym czasie Księżyc odsunął się już po swej orbicie około 350 tys. km. Łunnik III, nawróciwszy począł następnie biec ku Ziemi coraz szybciej. Minął ją 18.X.1959 r. w perigeum odległym o 47,5 tys. km.
Read More