Proces technologiczny tej produkcji jest analogiczny do procesu produkcji cegły wapienno-piaskowej (silikatowej) z tą odmianą, że zamiast piasku stosuje się przekruszony żużel i pyły lotne.
Normalnie stosowana bębnowa metoda produkcyjna cegły polega na tym, że odpowiednią ilość wapna mielonego palonego wprowadza się do bębna obrotowego wraz z odpowiednią ilością pyłów lotnych. W czasie mieszania tych składników doprowadzona para wodna pod ciśnieniem ok. 4 Atm powoduje gaszenie wapna, wymieszanie składników i nawilżenie masy. Z bębna masa przechodzi do pojemnika, a stąd przez dozator talerzowy do form ceglarskich umieszczonych w stole obrotowym, gdzie następuje formowanie cegieł pod ciśnieniem do 150 Atm.
Zaformowane cegły surowe ułożone ręcznie na wózkach platfor- mowych wprowadza się do autoklawu i poddaje naparzaniu pod ciśnieniem około 8 Atm przez okres 14-16 godz.
– 3. Pianobetony na bazie pyłów lotnych. Produkcja pianobetonów jest obecnie rzadko stosowana ze względu na długi okres dojrzewania i konieczność starannej pielęgnacji betonu w tym okresie.
– 4. Gipsobetony na pyłach lotnych. Surowcami podstawowymi są pyły lotne i gips budowlany, tzw. półwodny, a proces technologiczny produkcji jest następujący: odmierzoną ilość pyłu i gipsu miesza się w mieszarce wraz z taką ilością wody, aby uzyskać masę o konsystencji ciekłej. Ciekła masa zlana do form, tężeje w okresie 15 minut. Rozformowanie wyrobów następuje zazwyczaj w okresie 1 godziny od chwili zaformowania, po czym elementy układa się bez podkładek w zadaszonych składowiskach, gdzie następuje dojrzewanie w naturalnych warunkach przez okres 7 dni.
– 5. Wykorzystanie pyłów lotnych w ceramice. Domieszka pyłów lotnych o znaczniejszej zawartości cząstek nie spalonego węgla (do 12%) i niezbyt znacznej mialkości do gliny ceglarskiej jest strukturalnie całkowicie uzasadniona, gdyż między tymi dwoma tworzywami zachodzi poza cząsteczkami węgla bardzo bliskie pokrewieństwo w składzie chemicznym. Badania wykazały, że gliny tłuste o znacznej plastyczności mogą być przed formowaniem schudzane tworzywem nieplastycznym, takim jak pyły lotne, uzyskując przy dodatku pyłów dochodzącym nawet do 50% cegły o wytrzymałości nie niższej od wytrzymałości normalnych cegieł ceramicznych.
Daleko idące uproszczenie produkcyjne wprowadza współczesna ceramika, gdyż prócz metody formowania w stanie plastycznym stosuje również i metodę prasowania na sucho sproszkowanej gliny pod znacznym ciśnieniem, uzyskując przy użyciu pyłów i rozdrobnionego żużla wtórnego wytrzymałości cegieł dochodzące do marki klinkieru. Metoda produkcji cegieł z pyłu lotnego i żużla, jako jedynych zasadniczych surowców, wydaje się możliwa do realizacji przez budowę przy większych elektrowniach zakładów produkcyjnych niezależnych od złóż surowców naturalnych.
Leave a reply