ODPADY PRZEMYSŁU METALI NIEŻELAZNYCH CZ. II

14 maja 2015 Posted in Technika No comments

Odpady powstające przy produkcji koncentratów oraz ze wzbogacania grawitacyjnego, flotacyjnego i ogniowego, stanowią największą grupę odpadów i wymagają bardziej szczegółowego omówienia. Odpady metali nieżelaznych, powstające w hutach, rafineriach i walcowniach są na bieżąco wykorzystywane do wtórnych procesów przemysłowych.

Jak więc widać, pierwsza i trzecia grupa odpadów nie wymaga osobnego omawiania, gdyż jest ona albo nie wykorzystana stanowiąc grupę odpadów przyszłościowych, jak to ma miejsce w pierwszej grupie, albo też stanowi surowiec do wtórnego przerobu jako grupa ostatnia. Odpady grupy drugiej zużywane są głównie do:

– budowy dróg – drogi bite i żelazne (kolejnictwo),

– budownictwa przemysłowego i indywidualnego, głównie na fundamenty, jako mieszanina w miejsce drogiego żwiru,

– wyrównywania terenu, zasypywania lejów po szkodach górniczych,

– innych celów (wyrównywanie placów podwórkowych, boisk sportowych, placów, dziedzińców itp.).

Najwyższe zużycie dolomitu występuje przy budowie dróg i kolei. Z praktyki wynika jednak niezbyt szczęśliwe używanie odpadów do budowy dróg jako nawierzchni, gdyż materiał ten łatwo kruszeje (twardość 3,5-4,0) i pod wpływem zmian atmosferycznych pęka, ucierając się pod ruchem kołowym na pył, natomiast z powodzeniem bywa używany do budowy dróg jako podkład.

W kolejnictwie, jako podściółka pod nawierzchnię oraz do wyrównywania lejów po szkodach górniczych, do budowy placów, boisk sportowych, dziedzińców, odpad ten stanowi doskonały materiał wprost niezastąpiony przez inne. Trasy kolejowe budowane na tłuczniu dają się doskonale konserwować i są bardzo wytrzymałe, nie wymagają zbyt częstego, a także kosztownego podbijania podkładów i podnoszenia szyn. Wyrównywanie lejów odbywa się także pomyślnie, gdyż zasypany lej po szkodzie górniczej i odpowiednio wyrównany ziemią rodną w krótkim czasie daje się zagospodarować zgodnie z przeznaczeniem. Ciekawe jest to, że na miejscach zasypanych tłuczniem dolomitowym, a następnie wyrównanych ziemią rodną nienajlepszej jakości o wiele lepiej udaje się roślinność, niż w miejscu skąd pochodzi ziemia. Odpady tego rodzaju są używane też jako topnik w hutnictwie i spełniają zadanie pod warunkiem, że zawartość Zn nie przekracza 1,0%.