Technologiczne zastosowania chemii radiacyjnej

Z punktu widzenia ekonomicznego ciągle jeszcze wysokie koszty promieniowania sprawiają, że ekonomicznie zdają się być uzasadnione przede wszystkim te technologiczne zastosowania chemii radiacyjnej, w których:

Read More

Odpowiedni mechanizm tworzenia się trzęsień

Związek trzęsień Ziemi z jej budową i tektoniką jest przedmiotem wnikliwych badań. Odpowiedni mechanizm tworzenia się trzęsień winien tłumaczyć wiele zaobserwowanych faktów statystycznych, jak i powinien obrazować fizyczny proces w ognisku wstrząsu. Istnienie wysokich ciś- nień hydrostatycznych w głębokich warstwach Ziemi wymaga konstrukcji takiego mechanizmu trzęsień, który odpowiadałby procesom ścinającym. Ponadto należy uwzględnić udział i znaczenie powierzchni nieciągłości stałych fizycznych we wnętrzu Ziemi. Postulatom tym czyni zadość dyslokacyjna teoria trzęsień Ziemi. Teoria ta rozpatruje warunki, w których tworzyć się mogą wewnętrzne obszary dyslokacyjne. Na skutek działania ścinającego pola napięć tworzą się wprzód małe dyslokacje, które następnie grupują się i łączą w większe obszary dyslokacyjne, Utworzona we wnętrzu Ziemi dyslokacja ma zazwyczaj interesujące właściwości. Właściwości te można wyrazić przez właściwości frontów lub krańców obszaru dyslokacji. Na wykresie (rys. 4) ośrodek zobrazowany jest przez układ linii równoległych: dyslokacja zniekształca regularny rozkład tych linii. Wokół krawędzi dyslokacji koncentrują się wielkie pola naprężeń ścinających. Przy współdziałaniu zewnętrznego pola naprężeń dyslokacja może się rozprzestrzeniać, obejmując coraz większą powierzchnię. Gwałtowne rozszerzanie się obszaru dyslokacji połączone będzie z reguły ze wstrząsem sejsmicznym. Przy dojściu dyslokacji do powierzchni Ziemi lub do wewnętrznych powierzchni nieciągłości stałych fizycznych następuje całkowite lub częściowe uwolnienie energii własnej dyslokacji. W tym procesie część energii zostaje użyta na pracę deformacji, a część zostaje wyemitowana w postaci fal sejsmicznych. Wielkość całkowitej energii wyzwolonej wynosi w przybliżeniu: gdzie: A u jest skokiem modułu sztywności u na powierzchni nieciągłości, e – jest długością dyslokacji, b – jest wielkością przesunięcia materiału wzdłuż płaszczyzny dyslokacji, c – jest czynnikiem w przybliżeniu stałym i bliskim 10.

Read More

Wykorzystanie zwałów w Polsce – ciąg dalszy

O wiele intensywniej prowadzone są natomiast w tej dziedzinie prace badawcze zarówno w skali laboratoryjnej, półtechnicznej czy nawet przemysłowej, choć nie wprowadzone w życie. Nie będziemy ich tu omawiać, podkreślić jedynie należy, iż głównym ich celem jest zbadanie przydatności odpadów przywęglowych poszczególnych kopalni zarówno z punktu widzenia ewentualnego odzysku węgla, jak i możliwości przeróbki na materiały budowlane. Należy bowiem pamiętać, że jedną z największych trudności przy przeróbce odpadów oraz zwałów jest fakt, iż wobec różnic fizykochemicznych w ich składzie niemal każdy zwał i odpady każdego prawie zakładu produkcyjnego (kopalni, fabryki, elektrowni) muszą być odrębnie badane i do tych indywidualnych cech musi być dostosowana metoda przeróbki. Dla przykładu można więc np. wspomnieć o badaniach nad zastosowaniem przepalonych łupków jako kruszywa do betonów – z kopalń: Concordia, Czechowice, Dąbrówka Mała, łupków z kopalni Bobrek, Rozbark, Bytom na cegłę lub nad wykorzystaniem łupków przywęglowych okręgu wałbrzyskiego do produkcji lekkiego kruszywa metodą spiekania w piecu obrotowym.

Read More

ZWAŁY I ICH WYKORZYSTANIE CZ. III

Wyżej już wspomniano, że tego rodzaju działalność przemysłowa szczególnie obficie dostarcza odpadów gromadzonych na zwałach (inaczej mówiąc zwałowanych), a w miarę rozwoju przemysłu (szczególnie na Górnym Śląsku) rośnie z roku na rok ich ilość. Oprócz odpadów hutnictwa w najszerszym tego słowa znaczeniu (szczególnie jednak żużel wielkopiecowy i żużel paleniskowy), coraz bardziej rosną odpady górnictwa węglowego i w związku z ogromem wydobycia tego surowca osiągają z biegiem czasu największą ilość w stosunku do innych odpadów przemysłowych. Razem z rozwojem maszyn parowych oraz siłowni elektrycznych pojawia się masowo nowy odpad, żużel pochodzący ze spalania węgla w paleniskach rusztowych, a później pyły dymnicowe będące .stałą pozostałością spalania węgla w paleniskach komorowych.

Read More

SZTUCZNE SATELITY

Astronautykę „praktykującą” zapoczątkował 4.X.1957 r. odstrzał Sputnika I. Drugi rok jej istnienia (1958) zamknięto liczbą 8 sztucznych satelitów Ziemi. Chronologicznie rzecz biorąc, były to: 1) Sputnik I, 2) Sputnik II, 3) Explorer I, 4) Vanguard I, 5) Explorer III, 6) Sputnik III, 7) Explorer IV oraz 8) Atlas – 1957 ł:. Trzeci i czwarty rok (do 14.IV.1960 r.) dał dalszych 12 satelitów różnego typu. Były to z kolei: 9) Vanguard II, 10) Discoverer I, 11) Discoverer II, 12) Explorer VI. 13) Discoverer V, 14) Discoverer VI, 15) Vanguard III, 16) Explorer VII, 17) Discoverer VII, 18) Discoverer VIII, 19) Tiros I i wreszcie 20) Transit I.

Read More

Przetwarzanie informacji

Automatyczne biuro czy automatyczna fabryka znajdują się dzisiaj nie tylko w mrzonkach fantastów, lecz wielokrotnie w planach długofalowych inwestycji. Dlatego też wydaje się słuszne zapoznanie czytelnika chociażby powierzchownie z możliwie szerokim zastosowaniem automatycznych maszyn cyfrowych, ze specjalnym uwzględnieniem ich roli jako czynnika automatyzującego pewne odcinki działalności człowieka.

Read More

MASZYNY CYFROWE JAKO OGNIWA SYSTEMÓW W PEŁNI AUTOMATYCZNYCH CZ. II

Naszkicowany przyrząd oddawał nieocenione usługi przy przelotach na długich trasach, które nie wymagały częstej zmiany kursu. Dalsze badania nad automatyzacją sterowania samolotem poszły w kierunku uzupełnienia systemu pilota automatycznego urządzeniem, które w zależności od położenia celu powodowałoby odpowiednią zmianą kursu. W wyniku tych prac powstała maszyna Digitac, przeznaczona do kierowania lotem bombowca w czasie bombardowania taktycznego. Zadania rozwiązywane przez tę maszynę są następujące:

Read More

Praktyczny cel meteorologi

Głównym praktycznym celem meteorologii jest przewidywanie pogody, co ma ogromne znaczenie dla całokształtu współczesnego życia społecznego i ekonomicznego, a zwłaszcza dla komunikacji lotniczej.

Read More

MOŻLIWOŚCI CHEMII RADIACYJNEJ CZ. II

Aktywność katalizatora zależy często od szeregu drugorzędnych czynników, trudnych do dokładnego określenia, a w toku procesu, gdy okaże się, że proces przebiega zbyt wolno, nie ma już możności wprowadzenia dodatkowych porcji katalizatora, a gdy proces ten jest zbyt szybki, trudno go opanować. W przypadku polimeryzacji inicjowanej rodnikami wytworzonymi przez promieniowanie odpada konieczność wprowadzenia katalizatora, a opanowanie szybkości procesu jest łatwe do przeprowadzenia, ponieważ można regulować natężenie promieniowania w toku procesu. Nic nie stoi również na przeszkodzie, aby przerywając promieniowanie zatrzymać polimeryzację na jakimś wybranym etapie. Chociaż promieniowanie jest na ogół jeszcze dosyć kosztowne, to jednak łańcuchowy przebieg reakcji polimeryzacji pozwalający na osiągnięcie dużych wydajności produktu końcowego z każdego rodnika inicjującego sprawia, że zastosowanie promieniowania w produkcji mas plastycznych może się już w najbliższej przyszłości okazać ekonomicznie uzasadnione.

Read More

Łunnik III

Odstrzał nastąpił 4.X.1959 r. prawdopodobnie o godz 0 cz. uniw. Łunnik miał masę 1553 kG, z czego 435 kG przypadało na instrumentarium. Ostatni stopień rakiety po odłączeniu się biegł po tej samej orbicie. 6.X o godz 0 min 16 Łunnik oddalnie sterowany osiągnął największe zbliżenie do Księżyca: 7900 km. Zaatakował on Księżyc, jak tego wymagała technika zamierzonego lotu, ,,od przodu” (od wschodu) i od „dołu” (od południa). W tym okresie czasu została uformowana orbita Łunnika III przez szczątkową silę strzału i siły grawitacyjne: Ziemi, Księżyca i Słońca. Orbita przedstawia się w postaci silnie spłaszczo- nej elipsy, o mimośrodzie 0,816, a płaszczyźnie niemal prostopadłej do ekliptyki. Płaszczyzna orbity zachowuje na mocy bezwładności stałą orientację względem gwiazd i emancypuje się spod wpływu grawitacji Księżyca, który mija z dala Łunnika. Połowa wielkiej osi elipsy wynosi 260 tys. km, połowa osi małej 150 tys. km (rys. 16). 10.X.1959 r. Łunnik znalazł się w apogeum odległym o 480 tys. km od środka Ziemi biegnąc z prędkością 0,4 km/sek. W tym czasie Księżyc odsunął się już po swej orbicie około 350 tys. km. Łunnik III, nawróciwszy począł następnie biec ku Ziemi coraz szybciej. Minął ją 18.X.1959 r. w perigeum odległym o 47,5 tys. km.

Read More

ZANIECZYSZCZENIE ATMOSFERY

Olbrzymi rozwój przemysłu grupującego się na niewielkich obszarach, jaki nastąpił na przełomie XIX i XX w., stał się przyczyną zanieczyszczania powietrza, przybierającego w pewnych warunkach atmosferycznych i w niektórych okręgach wręcz katastrofalne rozmiary.

Read More