Podstawowymi surowcami petrochemicznymi są węglowodory, z których składa się ropa naftowa i gaz ziemny. Mieszanina węglowodorów, jaką jest ropa i gazy, występuje najczęściej wspólnie. Produkcja ropy naftowej stale rośnie. Wzrost ten przedstawia wykres na rysunku 1, na którym poza produkcją przedstawiono wzrost zasobów. Jeśli w roku 1920 produkcja ropy wynosiła 100 min ton, to w roku 1958 wzrosła o 900 min. Zasoby zaś z około 2 mld ton wzrosły do około 40 mld w tym samym czasie.
Tak więc baza surowcowa, mimo wielu pesymistycznych prognoz, z jakimi występowano w okresie międzywojennym, powiększa się, a nie kurczy, zaś nowe źródła ropy znajdują się na terenach, których uprzednio nie zaliczano do roponośnych. Zauważyć się przy tym daje przesunięcie źródeł ropnych ze Stanów Zjednoczonych na Bliski Wschód, a ostatnio i Saharę, Również Związek Radziecki staje się coraz większym producentem ropy. Produkcja Związku Radzieckiego osiągnęła w 1958 r. około 112 min ton, a w roku 1965 ma dojść do 250 min. Polska posiadająca długoletnie tradycje i będąca w latach 1900-1910 poważnym producentem ropy posiada obecnie produkcję 170 tys. ton rocznie, ilość całkowicie nie licząca się w światowym wydobyciu ropy.
Ropa naftowa składa się z homologów trzech klas węglowodorów, tj. parafinowych, aromatycznych i naftenowych. Poniżej przedstawiono najprostsze węglowodory należące do tych trzech klas.
Naturalnie w ropie ilość tych związków jest nadzwyczajnie duża. W jednym gatunku ropy można się doliczyć 3000 indywiduów chemicznych. Istnieją związki składające się z pierścieni aromatycznych i łańcuchów alifatycznych, pierścieni naftenowych (cykloalkanowych) i łańcuchów alifatycznych oraz wszystkich tych trzech grup razem. Przy takiej wielkiej ilości związków i możliwości kombinacji pomiędzy nimi staje się jasne, że przemysł petrochemiczny dysponuje olbrzymimi możliwościami tworzenia nowych związków i produktów, którym nadać można różne własności w zależności od potrzeby i upodobania.
Leave a reply