Pomiary ciśnień odbywają się za pomocą manometrów bezwzględnych i manometrów względnych. Przez bezwzględne manometry rozumiemy takie, przy pomocy których istnieje możliwość bezpośredniego pomiaru ciśnienia poprzez pomiar siły wytwarzającej ciśnienie. Do takich należą manometry rtęciowe, przy których ciśnienia obliczamy z pomiaru wysokości słupa rtęci, oraz manometry tłokowe najróżnorodniejszych wzorów, przy których, znając przekrój tłoka i wielkość obciążenia, obliczamy ciśnienie pod tłokiem. Te ostatnie nazywamy manometrami o swobodnym tłoku.
Przez wprowadzenie dwustopniowych tłoków w manometrach tłokowych lub przez wprowadzenie odpowiednich przekładni dźwigniowych można rozszerzyć zakres zastosowania manometrów tłokowych.
Prowadzenie jednak pomiarów wysokich ciśnień w sposób bezpośredni nie wszędzie jest możliwe. Z manometrów do pośrednich pomiarów ciśnień najbardziej rozpowszechnione są manometry z rurką (typu Bourdona), których zakres stosowania rozszerzono w ostatnich latach do 15 tys. Atm (ZSRR, Francja), ale i te manometry są do pomiarów wysokich ciśnień niewygodne.
Największe zastosowanie przy pomiarach wysokich ciśnień mają manometry elektryczne, w których wykorzystane są znane zjawiska, polegające na zmianie własności elektrycznych materiałów pod wpływem ciśnienia.
Najczęściej używane są manometry manganinowe (Manganin: stop 84% Cu, 12% Mn i 4% Ni). Bridgman, jeszcze w początkowym okresie swoich badań, stwierdził, że opór elektryczny manganinu jest funkcją liniową ciśnienia. Ustalono, że zależność ta zachowuje się do 30 tys. Atm. Dokładność wskazań manometrów manganinowych jest dosyć wysoka i zależy od dokładności pomiaru oporu elektrycznego drutu mangani- nowego.
Leave a reply