Lepiej przedstawia się sprawa wykorzystania promieniowania gamma wypalonych prętów paliwa jądrowego wyciągniętych z reaktora. Pręty te zawierają wiele jąder promieniotwórczych o krótkim okresie półtrwa- nia i bezpośrednio po wyjęciu mogą być stosowane jako potężne źródło promieni gamma. Aby umożliwić wykorzystywanie w sposób ciągły promieniowania gamma powstającego dzięki rozpadowi promieniotwórczemu szybko się rozpadających izotopów promieniotwórczych, wytwarzających się w czasie pracy reaktora atomowego (pochodzących z procesu rozszczepiania jąder uranu, plutonu lub toru stanowiących paliwo atomowe reaktora), buduje się specjalne reaktory, w których paliwo znajduje się bądź to w postaci rozpuszczonej, bądź też jako zawiesina w cieczy: dzięki temu może ono cyrkulować między właściwym rdzeniem reaktora – gdzie przebiega lawinowo reakcja rozszczepienia jąder i gdzie wobec tego panuje olbrzymie natężenie promieniowania neutronowego – a komorą na zewnątrz rdzenia, w której rozkład wytworzonych izotopów promieniotwórczych dostarcza potężnego promieniowania gamma, wolnego jednak od promieni neutronowych.
Rozwój techniki reaktorów atomowych w ostatnich latach w decydującej mierze przyczynił się do rozwoju chemii radiacyjnej, ponieważ najtańsze i najpotężniejsze źródła podstawowego dla tej nauki promieniowania gamma pośrednio (izotopy promieniotwórcze eksploatowane poza obrębem reaktora) lub bezpośrednio (reakcje przeprowadzane w rdzeniu reaktora lub wykorzystujące promieniowanie wychodzącego z rdzenia paliwa jądrowego) związane są z tą techniką.
Leave a reply