WĘGIEL BRUNATNY

Węgiel brunatny jest paliwem, które pod względem stopnia uwęgle- nia zajmuje pośrednie miejsce między torfem a węglem kamiennym. Jest to produkt rozkładu roślin dawniejszych epok geologicznych, przeważnie drzew iglastych. Rozkład materiału roślinnego posunął się znacznie dalej niż w torfie. Węgiel brunatny dzielimy na: 1) lignity – najmłodsze węgle, wykazujące wyraźną strukturę drzewną, nazywane czasem drewnem bitumicznym: 2) węgiel ziemisty o barwie jasno- lub ciemnobrunatnej, o przełomie matowym: 3) węgiel smolisty, najstarszy z tej grupy paliw,

Adam Jarzyński o barwie ciemnobrunatnej lub czarnej, o przełomie muszlowym i często wyraźnym połysku, bardzo podobny do kawałka paku. Węgiel brunatny występuje na ogół niezbyt głęboko pod powierzchnią ziemi, choć spotyka się czasem aż do głębokości 2000 m, jednak większość zasobów znajduje się na głębokości 10-200 m. Są to przeważnie węgle ziemiste. Węgle twarde występują głębiej, poniżej 300 m. Pokłady węgla brunatnego tworzyły się przeważnie na miejscach torfowisk nizinnych, wzdłuż starych dolin rzek, w pobliżu płytkich jezior, które powstały w epoce lodowej, przy brzegach zatok morskich w nieckach, które były

Charakterystyczne jest, że płytkie pokłady węgla brunatnego wywierają hamujący wpływ na wegetację roślin. Na częściach powierzchni ziemi nad pokładami węgla rośnie jedynie sitowie, nie spotyka się tam wyższych gatunków roślin. Węgiel brunatny eksploatuje się przeważnie sposobem odkrywkowym. Typowe jest dla tych odkrywek powstawanie nad nimi mgły i oparów podczas wilgotnej pogody. Węgiel brunatny wystawiony przez dłuższy czas na działanie powietrza ulega łatwo utlenieniu, a następnie samozapaleniu. Przyczyną tego są nie tylko własności chemiczne substancji węglowej, ale wpływ katalityczny siarki, głównie w postaci FeSo, znajdującej się zawsze w węglu brunatnym w sporej ilości.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>