18 czerwca 2015
Posted in Wiedza technicza
Powstawanie pęcherzyków kawitacyjnych wiąże się z wykonaniem określonej pracy przeciwko siłom spójności cząstek cieczy i konieczne do tego naprężenia rozrywające wynosić muszą niekiedy kilka atmosfer. W związku z tym kawitacja nie wywiązuje się w słabych polach akustycznych, a pojawia się dopiero po przekroczeniu pewnej określonej dla danych warunków wartości natężenia, zwanej progiem kawitacji, przy czym wartość ta rośnie w miarę wzrostu częstości drgań. Oznacza to, że wywołanie kawitacji w przypadku wysokich częstości wymaga bardzo dużych natężeń. I tak na przykład, gdy przy częstości 15 kHz kawitacja zaczyna się już przy natężeniu 0,15 W/cm2, to częstość 500 kHz wymaga już natężenia od 100 do 500 W/cm2. Po krótkim okresie istnienia pęcherzyki ka-. witacyjne giną, a w czasie ich zanikania wywiązują się olbrzymie lokalne ciśnienia dosięgające niekiedy setek, a nawet tysięcy atmosfer. Z procesem tym związane jest właśnie mechaniczne, niszczące działanie ultradźwięków na umieszczone w obszarze kawitacji ciała stale, określane zwykle mianem erozji kawitacyjnej. Wspomniane działanie mechaniczne nie jest jedynym efektem kawitacji, która mimo prostego przedstawienia ma bardzo złożony charakter, a z jej przebiegiem związane jest również powstawanie zjawisk elektrycznych, które z kolei stają się podstawą chemicznego działania ultradźwięków.
Read More