Zasadniczym warunkiem wykorzystania powyższych odpadów piaskowcowych jest ich segregacja przy wywozie na zwał i odpowiednie składowanie. Przeprowadzona analiza ekonomiczna wskazuje na opłacalność tego rodzaju przedsięwzięcia, zwłaszcza przy traktowaniu odpadów piaskowcowych jako materiałów miejscowych.
Mimo jednak tych różnorakich i coraz bardziej udoskonalanych sposobów wykorzystania odpadów przywęglowych, spora ilość zwałów tego rodzaju nie nadaje się do przeróbki bądź ze względu na ich specyficzny skład, bądź – i to w przeważającej mierze – ze względu na to, iż na danej hałdzie składowano materiał niejednorodny, a jednorodność surowca jest na ogół głównym warunkiem ich przerobu. Dlatego też jednym z niesłychanie doniosłych elementów, mających wpływ na zmniejszenie tempa przyrostu zwałów odpadów przywęglowych i likwidacja już istniejących jest zużycie tych odpadów do wypełniania pustek na dole kopalni, spowodowanych eksploatacją pokładów węglowych. Jest to możliwe w dwojakiej formie: w postaci podsadzki suchej w pustkach eksploatacyjnych oraz przez 7 Podstawowe problemy wypełnianie tzw. pomieszczeń kieszeniowych, chodników węglowo-ka- miennych oraz wyrobisk ścianowo-komorowych, w postaci podsadzki płynnej.
Składowanie kamienia na dole może się odbywać ręcznie: w przyszłości należy te czynniki w znacznej mierze zmechanizować, a tym samym obniżyć związane z tym koszty. Ta forma wykorzystania odpadów przywęglowych ma jeszcze to doniosłe znaczenie, że w wielu przypadkach, a mianowicie tam, gdzie przelotowość szybów stanowi wąski przekrój wydobycia, można uzyskać zwiększoną przepustowość szybów do wywozu węgla, co może zwiększyć wydobycie. Przy podsadzce płynnej natomiast wywiezione odpady przywęglowe trzeba na powierzchni przerobić przez rozdrobnienie w kruszarkach, aby następnie uzyskane drobne frakcje dodawać jako domieszkę do piasku używanego do podsadzki płynnej. To rozwiązanie z reguły wymaga inwestowania w urządzenia rozdrabniające i transportowe od miejsca powstania odpadu do stacji kruszącej i następnie do zbiorników piasku do podsadzki. Wykorzystanie odpadów przywęglowych do podsadzki płynnej w Polsce jest hamowane dwoma względami:
– odpady przywęglowe – łupki i piaskowce zwiększają ścieralność rur podsadzkowych,
– przy łupkach i piaskowcach przywęglowych zachodzi konieczność ich kruszenia, podczas gdy piasek otrzymuje się w stanie przydatnym do podsadzki płynnej,
W związku z postępującym wprowadzeniem rur z wykładziną bazaltową lub ceramiczną, które zwiększają wytrzymałość na ścieranie 14-20 razy, odpada argument większej ścieralności. Koszty wywozu i składowania łupków i piaskowców na zwałach na niektórych kopalniach są wyższe aniżeli przekruszenie tego materiału do uziarnienia umożliwiającego stosowanie go w podsadzce płynnej.
Leave a reply