Przemysłowa drążarka ultradźwiękowa przypomina najczęściej zwykłą wiertarkę do metali, tylko zamiast wrzeciona posiada układ przetwornik-tuba. Układ ten zamocowany jest na odpowiedniej pionowej prowadnicy umożliwiającej wymagane ustawienie narzędzia i uzyskanie koniecznego nacisku na powierzchnię materiału. Specjalna pompa zapewnia kołowy obieg roztworzonego w wodzie czy oliwie materiału ściernego. Potrzebną dla pobudzenia przetwornika moc elektryczną wysokiej częstości dostarcza pracujący w zespole generator. Rysunek 18 przedstawia nowoczesną drążarkę ultradźwiękową firmy Lehfeld. Na rysunku 19 widać głowicę drążarki w stanie otwartym i zamkniętym. Rysunek 20 przedstawia zdjęcia typowych wyrobów obrabianych metodą ultradźwiękową.
Istotną zaletą ultradźwiękowej metody obróbki jest możliwość szybkiego i dokładnego wykonywania otworów o skomplikowanych kształtach w najtwardszych materiałach, które bardzo trudno jest obrabiać stosowanymi dotychczas metodami. Poza różnymi gatunkami twardych stali można obrabiać na tej drodze szkło, ceramikę, kamienie szlachetne i półszlachetne, german itp. Dużą zaletą tej metody jest również i fakt, że w odróżnieniu od wszystkich istniejących metod klasycznych (oprócz elektroerozyjnej) materiał nie podlega ani mechanicznemu odkształceniu, ani deformacjom cieplnym i zachowuje całkowicie swoją pierwotną strukturę.
Interesującą rzeczą jest fakt, że mimo stosunkowo szerokiego rozpowszechnienia ultradźwiękowych metod obróbki w technice, nieznana jest do tej pory zadowalająca interpretacja fizyczna tego procesu.
Leave a reply