W cieczach jest sytuacja pośrednia pomiędzy gazem a ciałem stałym. Cząstki oddziaływujące na siebie rozmieszczone są bezładnie lub tylko na krótki czas grupują się we fragmenty sieci krystalicznej.
Zachowanie się materii pod ciśnieniem określają dwa zasadnicze prawa: zasada le Chateliera i prawo, które można by nazwać prawem uporządkowania mikroskopowego. Zgodnie z zasadą le Chateliera, wzrost ciśnienia sprzyja takiemu procesowi, który pociąga za sobą zmniejszenie objętości układu i który przeciwstawia się zmianie zmierzającej do zwiększenia jego objętości.
Konsekwencją tej zasady jest to, że objętość układu będącego w równowadze nie może wzrosnąć pod wpływem rosnącego ciśnienia, gdyż wszystkie materiały mają dodatnią ściśliwość. Wzrost ciśnienia sprzyja tym przemianom fazowym, które powodują zmniejszenie całkowitej objętości.
Na przykład jeśli parę sprężymy przy stałej temperaturze poniżej jej punktu krytycznego, ciśnienie wzrośnie aż do osiągnięcia ciśnienia pary nasyconej, a gdy cała para ulegnie skropleniu przy dalszym ściskaniu nastąpi krzepnięcie cieczy aż do przejścia jej w stan fazy stałej.
Przez punkt krytyczny uważa się ogólnie taką temperaturę, powyżej której istnieje zawsze materia jednolita o jednym stanie skupienia niezależnie od ciśnienia, jakiemu jest poddawana, albo inaczej mówiąc, powyżej tej temperatury nie może zachodzić skroplenie gazu pod żadnym ciśnieniem.
Ostatnie badania wykazały, że przez zastosowanie dostatecznie wysokiego ciśnienia można uzyskać skroplenie gazu również i przy temperaturze powyżej krytycznej, a przez dalsze ściskanie przeprowadzić ten gaz w stan stały.
Leave a reply