Można wnosić, że oprócz megaplanet istnieją wokół tych gwiazd także planety mniejsze, na których warunki dla życia mogą być nawet korzystniejsze, niż na megaplanetach (np. ciśnienie na dnie atmosfery megaplanet sięgające tysięcy atmosfer może być przeszkodą dla życia).
To byłyby pierwsze pośrednie dowody istnienia planet wokół gwiazd, uzyskane dla najbliższych sąsiadek Słońca. Jest jeszcze inne kryterium natury ogólniejszej, które pozwala odróżnić gwiazdy otoczone planetami od gwiazd pozbawionych planet. Sprawdzianem jest tu wygląd widma gwiazdy. Już przed 30 laty astronomowie rosyjscy: Struve i Szajn, zauważyli, że widma gwiazd olbrzymich tzw. wczesnego typu, a więc młodych, wykazują wyraźne poszerzenie i zamazanie konturów wszystkich bez wyjątku linii widmowych. Natomiast u gwiazd tzw. późnego typu, a więc gwiazd starszych, zjawisko to wcale nie występuje. Linie w ich widmach są zupełnie ostre i wyraźne. Faktów tych nie umiano wówczas wytłumaczyć. i Dziś astrofizycy dali proste wyjaśnienie, które wiąże się bezpośrednio z rozważanym przez nas problemem istnienia systemów planetarnych wokół gwiazd. Jak wynika z rozważań kosmogonicznych, gwiazdy młode i olbrzymie typu widmowego O wirują szybko dokoła swych osi z prędkością na równiku do 300 km/sek. Nieco starsze olbrzymy, typów widmowych B oraz A, wykazują prędkość obrotu na równiku 200, 100 lub nawet tylko 40 km/sek. Dla obserwatora taki szybki ruch wirowy dokoła osi daje więcej lub mniej rozmyte linie widmowe, gdyż – według zasady Dopplera – części równikowe gwiazdy na brzegu tarczy, zbliżające się ku nam, dają linie przesunięte ku fioletowej części widma, zaś części równikowe gwiazdy położone na przeciwnym brzegu tarczy, a więc oddalające się od nas, dają linie przesunięte w przeciwną stronę – ku czerwiem. Tak powstaje nieostrość linii proporcjonalna do prędkości ruchu wirowego gwiazdy. Prędkość ruchu wirowego gwiazd na ich równiku można tą metodą wyznaczyć z dokładnością 1 km/sek. U gwiazd starszych, o ostrych liniach widmowych, można tą drogą stwierdzić, że wirują dokoła osi z prędkością na równiku zaledwie kilku km/sek.
Leave a reply