Uzyskanie szczegółowych danych odnośnie przemysłowego wykorzystania żużli paleniskowych w Polsce jest dość trudne ze względu na brak zewidencjonowania spożycia tego surowca przez betoniarnie prywatne i spółdzielcze oraz budownictwo indywidualne, zwłaszcza miejskie. Szacunkowo jednak rzecz biorąc ilość bieżących odpadów żużla paleniskowego wynosiła w Polsce w 1957 r. ok. 4 min t, z czego wykorzystuje się jedynie ok. 750 tys. t na cele budowlane i niwelacyjne: zasoby zwałowe wynosiły w 1958 r. ok. 22 min t, a jego zużycie w formie kruszywa i dla celów niwelacji terenu wynosiło również ok. 750 tys. ton. Jeśli chodzi o pyły lotne, to przeciętny wypad pyłów lotnych energetyki zawodowej wynosi obecnie około 1,2 min t rocznie, w tym elektrowni wchodzących w skład Zakładów Energetycznych Okręgu Południowego w Katowicach ok. 0,8 min t rocznie. Pyły lotne wykorzystywane są głównie do elementów budowlanych jako tworzywo typu gazobetonu. W 1958 r. do takiej produkcji użyto pyły lotne:
– W zakładach produkcyjnych podlegających Ministerstwu Budownictwa i Przem. Materiałów Budowlanych w ilości ok. 100 tys. t.
– Do własnej produkcji ubocznej elektrowni zawodowych w ilości ok. 6 tys. t, z czego wyprodukowano elementów budowlanych równoważnych ok. 8 min jedn. ceram.
Produkcja uboczna własna elementów budowlanych wynosiła w 1959 r. około 35 min. jedn. ceram., a w 1960 r. około 50 min jedn. ceram. zwiększając zużycie lotnych pyłów o dalszych około 10 tys. t rocznie.
Leave a reply