Aparaty Owensa

Pomiar zapylenia w przewodach gazów odlotowych oparty jest na metodzie wagowej, przy czym do pobierania próbek używane są sondy różnego typu, najczęściej van Tongerena (przeważnie własnej produkcji) z podgrzewaniem wyłapywanych gazów odlotowych (Energopomiar, Instytut Techniki Cieplnej, AGH, Centralny Instytut Ochrony Pracy, Politechnika Warszawska). Do ostatecznego wyłapywania pyłów stosuje się cykloniki pomiarowe oraz worki filtracyjne (wełniane i z włókien sztucznych). Instytut Techniki Cieplnej zastosował w tym przypadku filtry ze szkła pianowego wytwórni Schott w Jenie. Brak jednak ekip pomiarowych, które mogłyby wykonywać pomiary bezpośrednio w terenie przy różnych urządzeniach odpylających. Ekipy pomiarowe niektórych biur projektowych, jak np. Biprohutu, nie są w stanie wypełnić tego braku.

Do pomiaru zapylenia powietrza stosowane są powszechnie aparaty Owensa (również i krajowej produkcji, aczkolwiek te ustępują bardzo znacznie aparatom zagranicznym) z przeliczeniem osadzonych pyłów za pomocą mikroskopu. Do tych samych pomiarów stosowane są również precypitatory termiczne, przeważnie produkcji angielskiej, jednakże ilość ich jest bardzo nieznaczna. W kopalni doświadczalnej Barbara Instytutu Górnictwa opracowano specjalną głowicę do precypitatora termicznego, umożliwiającą jednoczesne założenie 16 szkiełek pomiarowych, co znacznie ułatwia prowadzenie pomiarów w terenach silnie zapylonych, gdzie nie można wymieniać szkiełek (na przykład w kopalniach, gdzie Instytut Górnictwa przeprowadza pomiary zapylenia tym aparatem).

Niezależnie od wymienionych ośrodków naukowych zagadnieniem odpylania zajmują się również biura projektowe: ograniczają się one jednak raczej do projektowania urządzeń, nie mając możliwości przeprowadzania gruntowych badań nad ich działaniem. Wśród biur tych należy wymienić Biuro Projektowo-Instrukcyjne Instalacji Przemysłowych, które stypizowało we własnym zakresie szereg urządzeń odpylających, takich jak cyklony, multicyklony, filtry workowe Betha: Biuro Aparatury Chemicznej: Biprohut, w którym zaprojektowano m. in. zwężkę Venturiego do odpylania gazów wielkopiecowych: Bipromet, który prowadzi obecnie badania nad zwężką Venturiego w hucie Trzebinia: Biprochem: Biuro Projektów Materiałów Ogniotrwałych: wspomniane uprzednio Biuro Konstrukcyjne Elektryków: wreszcie szereg innych jeszcze biur projektowych.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>