Reakcji tej towarzyszy emisja dwóch kwantów gamma o energii nieco większej od lMeV, Wyższą od radu aktywność właściwą zawdzięcza kobalt przede wszystkim znacznie krótszemu okresowi półtrwania. W próbkach aktywnego kobaltu i radu, zawierających równe liczby atomów tych pierwiastków, atomy kobaltu ulegają rozpadowi około trzysta razy częściej niż atomy radu. Otrzymywanie sztucznych izotopów o jeszcze wyższych aktywnościach właściwych możliwe jest w przypadku stosowania izotopów o krótszym od kobaltu okresie półtrwania i izotopów powstających w innych reakcjach niż reakcja pochłonięcia neutronu, a więc chemicznie różnych od swej substancji macierzystej i możliwych dzięki temu do chemicznego wyodrębnienia (w postaci nie rozcieńczonej nieczynnymi atomami substancji macierzystej). Promieniowanie gamma pochodzące z tych najbardziej aktywnych izotopów kalkuluje się jednak znacznie drożej od promieniowania kobaltu 60 i z tego względu stosowane jest raczej rzadko, do jakichś specjalnych celów.
Najtańszym źródłem promieniowania gamma są same reaktory atomowe i wyjęte z nich pręty paliwa jądrowego. Poważnym mankamentem związanym z wykorzystaniem najpotężniejszego i najtańszego źródła promieniowania gamma, jakim jest wnętrze reaktora, jest fakt, że w tym wnętrzu obok promieni gamma występuje duże natężenie promieniowania neutronowego wywołującego w substancjach powstawanie wtórnej promieniotwórczości i zakażającego w ten sposób promieniotwórczością napromieniowywaną substancję. Jeżeliby np. próbować przeprowadzać w reaktorze, wykorzystując promieniowanie panujące we wnętrzu reaktora, jakieś reakcje chemiczne, to otrzymane produkty będą tak zanieczyszczone promieniotwórczością, że późniejsze ich wykorzystanie mu- siałoby zostać poprzedzone tak dokładnym ich oczyszczaniem od wytworzonych zanieczyszczeń promieniotwórczych, że cały proces na pewno byłby nieopłacalny.
Leave a reply