W państwach wysoko uprzemysłowionych problem narastania zwałów hutniczych i konieczności ich likwidacji jest intensywnie opracowywany. Zahamowanie przyrostu na zwałach w niektórych krajach zostało pomyślnie rozwiązane przez systematyczne przerabianie codziennych odpadów na właściwe wysokowartościowe tworzywa. Wobec walorów technicznych, jakie wykazują odpady przemysłu hutniczego, przyjęto jako zasadę, że w procesie wielkopiecowym nie powinno być odpadów bezużytecznych. Na równi z produkowaną surówką stają wartościowe gazy wielkopiecowe oraz żużle. '
Najszersze możliwości celowego wykorzystania żużla wielkopiecowego wiążą się z jego przeróbką z produkcji bieżącej, przy czym najbardziej celowe jest zastosowanie go w formie żużla granulowanego i pumeksu.
Proces granulacyjny polega, jak wyżej wspomniano, na szybkim ostudzeniu płynnego żużla zasadowego. Woda przeobraża go w postać ziarnistą, o strukturze bezpostaciowej wybitnie szklistej, stwarzając całkowicie nowy typ tworzywa o ustalonych właściwościach hydraulicznych. Łączność zachodząca między zeszkliwieniem a aktywnością hydrauliczną granulatu opiera się na teorii szkliw, tj, cieczy przechłodzonych.
Żużle wielkopiecowe granulowane stanowią tworzywo przydatne nie tylko do produkcji spoiw hydraulicznych, lecz również jako kruszywo do produkcji następujących elementów budowlanych:
Cegły hutnicze. Są one o wymiarach normalnej cegły palonej, wykonane z żużla granulowanego z dodatkiem alkalicznych aktywatorów w postaci wapna, cementu portlandzkiego lub mielonego żużla wielkopiecowego – przy zastosowaniu właściwej technologii produkcyjnej.
Cegły hutnicze stosowane są w budownictwie mieszkaniowym, użyteczności publicznej i przemysłowej w tym zakresie, eo cegły wapienno-piaskowe. Obserwacje wykazały, że mury z cegieł hutniczych są odporne na zmienne wpływy atmosferyczne nawet w stanie niewyprawionym,
Leave a reply