Ziemi, 5,6 min km. Zwiększanie prędkości względem Ziemi zostało spowodowane wzmożoną grawitacją słoneczną w osiągniętych rejonach przestrzeni. Pionier V jest aluminiową kulą o masie 43 kG. Ważna jest okoliczność, że posiada baterie słoneczne, dzięki którym hędzie mógł dokonywać pomiarów przez długi okres czasu i przesyłać je na Ziemię na rozkaz radiowy. Sytuacja jest o tyle korzystna, że w rejonach orbity pla- netoidy nr 3 natężenie promieniowania słonecznego jest o 4/3 intensywniejsze niż w sąsiedztwie Ziemi,
Pionier V jest wyposażony w dwie, pracujące na fali 79 cm, radiostacje nadawcze, z których jedna o mniejszym zasięgu ma moc 5 watów w antenie, druga przeznaczona do sygnalizacji z większych odległości ma pracować z mocą 50 watów z zasięgiem 80 min km. W odległości 5,6 min km posługiwano się jeszcze radiostacją słabszą, której zasięg wynosi 10-15 min km.
Do odbioru sygnałów Pioniera V używany jest przede wszystkim radioteleskop w Jodrel Bank, który współpracował przy jego starcie. Pionier V posiada przyrządy do dokonywania następujących pomiarów: temperatury wewnętrznej i zewnętrznej, gęstości gazów międzyplanetarnych, natężenia pola magnetycznego i promieniowania kosmicznego. Ponadto działa tam licznik spotkań z meteorami. Pomiary są chwytane na taśmę i przekazywane od czasu do czasu na Ziemię na rozkaz radiowy. Najważniejsze 'będą wyniki rejestracji natężenia promieni kosmicznych w obszarach międzyplanetarnych jeszcze dotąd nie badanych. Zbliżenie do Ziemi planetoidy nastąpi dopiero w 1989 r.
O ile sztuczne planetoidy nr 1 i 2 były właściwie zbyt rozpędzonymi rakietami księżycowymi, które – zboczywszy nieco z kursu – minęły Księżyc, w niewielkiej odległości, to Pionier V odstrzelony został jako sztuczna planeta z zamiarem ulokowania jej pomiędzy orbitami Ziemi i Wenus. Startował on 2 dni przed pełnią, a więc przeciął pobliże orbity księżycowej po przeciwnej strome niż ta, w której znajdował się w tym czasie Księżyc.
Leave a reply