TORF

Zasoby torfu, występującego w wielu krajach, są rozproszone, ale w sumie niemałe. Światowe zasoby ocenia się na jedną sześćdziesiątą zasobów węgla. Eksploatacja torfu jest dużo mniejsza, niż to wynika z proporcji zasobów. Powierzchnia torfowisk w Europie wynosi około 100 min ha. W Polsce znajdują się liczne pokłady torfu, przeważnie nizinnego, o zasobności zbyt małej, aby eksploatacja przemysłowa była opłacalna.

Torf nie jest tworem odległych w czasie epok geologicznych: tworzy się on w naszych czasach historycznych na drodze rozkładu substancji roślinnej mchów, traw i roślin błotnych pod wodą stojącą. Zależnie od stopnia rozkładu torf może być włóknisty, szarożółty lub też brunatny, nie wykazujący struktury roślinnej. Rozróżnia się torfowiska wyżynne,

Wyżynny bezwodny z 25°/o wody 43,7 4 4 23,7 2,5 3827 gdzie torf wyrasta ponad poziom zalewu wody i torfowiska nizinne, bardziej rozpowszechnione, powstałe przez zarastanie jezior, dolin rzecznych i zagłębień międzygruntowych. Torf nizinny jest zanieczyszczony składnikami gleby, tworzącymi popiół. W tablicy 5 podajemy przykładowe analizy torfu.

Obliczono, że czas tworzenia się warstwy torfu o grubości 1 metra wynosi około 1000 lat. Najstarsze torfy pochodzą z okresu lodowego i mają około 25 tys. lat. Spotyka się warstwy grubości ponad 10 m. Eksploatuje się pokłady o grubości od 2 m. Charakterystyczną cechą torfu jest jego wielka zawartość wody. Torf z warstw nieodwodnionych zawiera 90-95% wody: po odwodnieniu zawartość wody zmniejsza się nie więcej niż do 85°/o. Jasne jest, że torf o zawartości 90% wody i kilka % popiołu nie może się palić i nie można osuszyć go ciepłem z jego spalenia. Jest to możliwe dopiero przy zawartości 85% wody i 5% popiołu. Wysuszenie torfu sprawia wielkie trudności. Mechaniczne usunięcie wody jest możliwe tylko w niewielkim stopniu, gdyż przeszkadzają temu własności koloidalne substancji torfu. Torf suszony na polu, zabezpieczony dachem przed deszczem, traci powoli wodę aż do zawartości 25-30°/«. Liczne próby szybkiego suszenia torfu nie dały dotąd rezultatu. Próbowano wytłaczania wody z torfu ogrzanego do stu kilkudziesięciu stopni – bez rezultatu. Próbowano metodę elektroosmotyczną, umieszczając wilgotny torf między siatkową katodą i anodą w postaci płyty. Pod działaniem wysokiego napięcia woda spływa ku anodzie. Metoda ta okazała się jednak zbyt kosztowna w stosunku do wartości produktu. Trudności związane z usunięciem wody z torfu spowodowały, że transport jego jest na dalsze odległości nieopłacalny. Przerób torfu może odbywać się z tego powodu tylko na miejscu. Ponieważ zasoby pól torfowych są na ogół niewielkie, zastosowanie jego w większych instalacjach przemysłowych następuje w wyjątkowych przypadkach. Budowa elektrowni w oparciu o torf nie .znajduje uzasadnienia ekonomicznego. Torf będzie zapewne miał nadal znaczenie lokalne dla drobnego przemysłu i na użytek domowy.

Leave a reply

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>