Od dawna było wiadomo, że w niektórych miejscach na ziemi wydobywają się gazy, które zapalone płonęły przez długi okres czasu. Nie dociekając przyczyn tego zjawiska ludzie oddawali mu cześć. Pierwsze wzmianki historyczne o tym znajdujemy w X wieku. W niektórych prowincjach Chin wykorzystywano gaz ziemny do warzenia soli. Marco Polo (XIII w.) opisał siedzibę pewnego chana, ogrzewaną gazem ziemnym, doprowadzonym rurami z bambusu. Również w XVII w. wspominają podróżnicy, że w okolicach Baku używano gazu ziemnego do wypalania wapna oraz do gotowania strawy. Jednakże postępy w tej dziedzinie były bardzo powolne. Do końca XIX w. naturalne źródła gazu ziemnego wykorzystywano w niewielkim stopniu i w sposób prymitywny.
To, co pali się czasem na powierzchni bagien w postaci małych i ruchliwych płomyków, to gaz błotny, składający się z metanu, który tworzy się w bagnach na skutek gnicia szczątków roślin bez dostępu powietrza. Metan występuje także w gazach kopalnianych, tworząc się pod ziemią podczas powolnego rozkładu węgla kamiennego. Występuje czasem w dużych ilościach i jest przyczyną groźnych wybuchów w kopalniach. Wymienione źródła metanu są naturalne, ale nie dostarczają dużych ilości metanu do użytku przez człowieka. Dopiero odkrycie dużych ilości metanu, występujących przy pokładach ropy naftowej, a następnie odkrycie dużych pól samego gazu ziemnego uczyniło z tego surowca poważne źródło energii. W wielu krajach duże ilości gazu ziemnego rozprowadza się rurociągami na znaczne odległości (powyżej 1000 km). Na Bliskim Wschodzie występują przy źródłach ropy naftowej tak poważne ilości gazu, że rozważano projekt budowy rurociągu do Europy zachodniej lub przewożenia go w stanie skroplonym (pod ciśnieniem) statkami-cysternami.
Są dwa rodzaje gazu ziemnego: gaz mokry, występujący przy źródłach ropy naftowej i gaz suchy, występujący w polach gazowych. Gaz mokry zawiera oprócz metanu wyższe węglowodory, które można oddzielić od gazu i łatwo skroplić przez sprężenie, otrzymując w ten sposób ga- zol i gazolinę, cenne paliwo motorowe. Gaz suchy zawiera mniej wyższych węglowodorów, a czasem jest ich zupełnie pozbawiony. Prócz tego oba rodzaje gazu ziemnego są zanieczyszczone azotem, dwutlenkiem węgla, siarkowodorem, a czasem helem. Średni skład chemiczny obu rodzajów gazu po przeliczeniu na części węglowodorowe przedstawia tablica 19.
Leave a reply